Oj, ile trzeba się natrudzić, żeby ze zwykłego papieru zaprojektować drzewo i to w dodatku w wersji poziomej. Trud wart był zachodu i poświęcenia, gdyż zaowocował udaną współpracą drużyn odpowiedzialnych za wykreowanie pnia, gałęzi i korzeni. Powstało solidne drzewo w jesiennej odsłonie. Po co nam takie drzewo? Do ćwiczenia interakcji w grupie, dyskusji i spontanicznych wypowiedzi w języku polskim. Bezcennym było usłyszeć młodzieżowe podsumowanie: drzewo jest spoko.
Polska Szkoła Dublin 15
im. Konstancji i Kazimierza Markiewiczów
Granice mojego języka
to granice mojego świata
Ludwig Wittgenstein